Σε συνέχεια των προηγούμενων σχολίων , ιδού μερικά διδάγματα από τον ειρωνικό ''Οδηγό Δημοσιογραφίας" του αείμνηστου Παύλου Παλαιολόγου για να θυμούνται οι παλιοί και για να μαθαίνουμε εμείς οι νέοι. Εκδόθηκαν το 1930 και είναι εντυπωσιακό, αν όχι τρομακτικό, το πόσο διαχρονικά φαίνονται και σήμερα. Τότε τον έλεγαν χρονογράφο, σήμερα θα τον έλεγαν μπλόγκερ, είναι βέβαιο...
"Περιγράφοντες αγώνας αθλητικούς έχετε ύφος λυρικόν. ΄Ενας γλυκός ανοιξιάτικος ήλιος εθώπευε το ιοστέφανον. Η καλλιτέρα αθηναϊκή κοινωνία συνεκεντρώθη εις το στάδιον. Οι άλκιμοι νέοι εισέρχονται εις τον στίβον. Τα μπρούτζινα κορμιά των ακτινοβολούν και προκαλούν ρίγη συγκινήσεως... Η περιγραφή σας δεν θα υποστή καμμίαν μεταβολήν εάν παρέστητε εις φοβερόν κλωτσοβόλημα εις το οποίο, ορυομένη, επεδόθη η αλαναρία της πρωτευούσης και των περιχώρων. Είναι λίαν πιθανόν ακόμη το λαμπρόν αυτό ματς να επεσφραγίσθη με βραχνάς φωνάς και σφυρίγματα και να παρηκολουθήσατε τον επίλογόν του εις το αστυνομικό τμήμα, όπου, κατόπιν της σχετικής συμπλοκής, ωδηγήθησαν οι ευγενείς αθληταί με ανοιγμένες τις μύτες. Πρόκειται περί λεπτομερειών τας οποίας θα παραβλέψετε"
"Δημιουργείτε θόρυβον. ΄Ο,τι είδατε και ό,τι επληροφορήθητε είνε πρωτοφανές και πρωτάκουστον. Δεν εψιχάλισε χθες. Κατακλυσμική βροχή, την οποίαν δεν ενθυμούνται ούτε οι παλαιότεροι, μετέβαλε την πόλιν εις λίμνην, επλημμύρισε τα υπόγεια, διέκοψε τας συγκοινωνίας. Η πτώχευσις μίας τραπέζης εβδόμης τάξεως αποτελεί τον φοβερόν πρόλογον της τρομακτικής οικονομικής κρίσεως, της οποίας τας τραγικάς συνεπείας ουδείς δύναται να προίδη. ΄Ενα ρουσφετάκι που ετελείωσε αντί χιλιοδράχμου ένας δυστυχισμένος υπάλληλος είνε σκάνδαλον ανήκουστον που προδίδει την διαφθοράν των μεταπολεμικών ηθών. Και εις την παράκλησιν την οποίαν υποβάλλει ευλαβώς η συντεχνία των αρβυλοποιών ζητούσα πεντάδραχμον αύξησιν του ημερομισθίου διαβλέπετε τον ερυθρόν δάκτυλον της Μόσχας απειλούντα τα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας"
"Αγνοείτε το μέτριον. Δεν υφίσταται. Παν μέτρον κάκιστον. Υπάρχει παράδεισος και κόλασις. Πλούτος και πενία. Και χρησιμοποιείτε τας δύο καταστάσεις αναλόγως της πολιτικής της εφημερίδος. Εις ωεκανούς ευδαιμονίας πλέει ο λαός όταν ευρίσκεται εις την αρχήν η Κυβέρνησίς σας. Μαρτυρικός κατέστη ο βίος των λαϊκών μαζών και η καταστροφή επίκειται από στιγμής εις στιγμήν όταν κυβερνά η μερίς την οποίαν αντιπολιτεύεσθε. Το ίδιο και με τα φιλολογικά, τα θεατρικά, τα έργα τέχνης. Διακρίνονται εις αριστουργήματα ενώπιον των οποίων γονατίζετε και εις αίσχη τα οποία πρέπει να προκαλέσουν την προσοχήν της αστυνομίας ηθών"
"Ενθυμίζετε συχνά εις τους αναγνώστας σας τους παλαιούς καλούς καιρούς... Λαμπρότερος έλαμπε ο ήλιος εις ένα ουρανόν που δεν εγνώριζε τα νέφη. Το κύμα του Φαλήρου δεν ήτο τόσο αλμυρόν όσον σήμερον. Η δυστυχία ήτο άγνωστος, οι σκύλλοι εδένοντο με τα λουκάνικα και τα οικόπεδα της λεωφόρου Πανεπιστημίου επωλούντο προς εβδομήντα πέντε λεπτά το τετραγωνικόν χιλιόμετρον... ΄Ετσι ευχαριστείτε τους γεροντωτέρους, χωρίς να δυσαρεστείτε κανένα"
"Μη επιδιώκετε να στηρίζετε επάνω σε πράγματα τον ενθουσιασμόν σας. Δεν θα τα εύρετε. Μη εκδηλώνετε ενδιαφέρον διά τα εσωτερικά της εφημερίδας εις την οποίαν γράφετε. Υπάρχουν τόσαι άλλαι εφημερίδες δια ν΄ασχοληθείτε με τα ιδιαίτερά τους... Μη δώσετε ποτέ την υπόνοιαν εις τον αρχισυντάκτην σας ότι θα είσθε κάποτε εις θέσιν να τον αντικαταστήσετε. Θα μετανοήσετε. Αποκρύψατε επιμελώς τας ικανότητας με τας οποίας- όλα γίνονται- είσθε τυχόν προικισμένοι. Δεν κερδίζετε τίποτε. ΄Οσον ολιγώτεραι αι ικανότητές σας τόσον ελαφροτέρα η εργασία σας και τόσον ταχυτέρα η προαγωγή σας"
0 εξασκηθηκαν στη πληκτρολογηση:
Δημοσίευση σχολίου