Print this post
ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΥΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ ΣΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΧΡ. ΔΑΝΕΖΗ (http://xray.yooblog.gr/2007/12/10/8/#comments) ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ:
11 Δεκεμβρίου 2007 στις 2:18 pm
Ποια είναι η αναγκαιότητα να βλέπει κάποιος στην καθημερινή του ενημέρωση κείμενα που προέρχονται από αναγνώστες και όχι από δημοσιογράφους ;
Ξόδεψα μερικά νανοδευτερόλεπτα ώριμης σκέψης και τα παραθέτω
Σε όλη αυτήν την χρονική διάρκεια διάφορες παροιμίες και αποφθέγματα ήρθαν στο μυαλό μου
«φύλαγε τα ρούχα σου να χεις τα μισά»
«κάλλιο 5 και στο χέρι….»
«την δόξα πολλοί μίσησαν το χρήμα κανείς»
και αν για το τελευταίο μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι υπάρχει κάποια σχέση με την Δράμα και την ιστορική Δόξα για τα δύο πρώτα νομίζω πως είναι ξεκάθαρο,
ο μέσος αθλητικός δημοσιογράφος σε αυτήν την χώρα λειτουργεί πάνω κάτω σαν τον μέσο δημόσιο υπάλληλο με την μόνη διαφορά ότι υπάρχει η περίπτωση απόλυσης (κάτι που στο λεξικό των δημοσίων υπαλλήλων είναι λέξη ξενικής προέλευσης και αμετάφραστη)
και φυσικά οι δημοσιογράφοι έχουν αφεντικό ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι τον Κυρ Γιάννη τον διευθυντή
που τα χει γραμμένα εδώ και χρόνια, εξυπηρετεί μόνο φίλους
και που και να φωνάξει δεν τρέχει τίποτα στην τελική γιατί ψηφίζουμε και το ίδιο κόμμα,
Και εξηγούμαι
για τους δημοσιογράφους και την συμπεριφορά τους
έχουμε 10 καθημερινές αθλητικές εφημερίδες
Αυτό σημαίνει ότι σε μία τόσο μικρή χώρα με τόσο χαμηλά ποσοστά πωλήσεων βιβλίων (εξαιρείται ο Λιακόπουλος,κατι μου λέει ότι τελικά αυτός θα γράψει το βιβλίο ιστορίας του Δημοτικού που έχει γίνει τόσος ντόρος και θα ψηφίσουν τα παιδιά μας τον Πούτιν στις επόμενες εκλογές της Δούμας!)
οι μισές από αυτές τις εφημερίδες λοιπόν απευθύνονται σε άτομα που θέλουν να διαβάσουν ότι θα έγραφαν οι ίδιοι οι αναγνώστες κάθε πρωί αλλά δεν έχουν τον χρόνο να το κάνουν γιατί το βράδυ κοιμούνται !
Πώς αλλιώς να εξηγήσω την ύπαρξη του Πρωταθλητή ή του Score κλπ.
Τι κριτική άποψη να διαβάσει κάποιος εκεί μέσα;
κάτι μου λέει ότι άμα κάνει ντου η αστυνομία στα γραφεία τους
Θα βρει χειρότερα πράγματα από ότι στα κλαμπ των φανατικών!
Οπότε τους αφήνουμε αυτούς και πάμε στους άλλους σε αυτούς που γράφουν στις σοβαρές αθλητικές εφημερίδες, φανταστείτε τους τώρα να ασκούν έντονη κριτική σε παίκτες και ομάδες
Τι θα συμβεί μετά ;
πόσα προνόμια θα χάσουν από τις ομάδες και πόσα αποκλειστικά από τους παίκτες;
Και αν συμβεί αυτό ποιος επωφελείται ;
Επωφελείται ο ανταγωνιστής δηλαδή η άλλη αθλητική εφημερίδα που χαϊδεύει ομάδες και που ανεβάζει τους τόνους μόνο όταν βλέπει ότι υπάρχει λαϊκή εντολή
και στην γραμμή της αργά η γρήγορα θα ενταχθεί και ο πρόεδρος της ομάδας ακολουθούμενος από το σύνολο των φιλάθλων της ομάδας
Και τότε διαβάζεις πρωτοσέλιδα για τις τραγικές εμφανίσεις της ομάδας και τα λάθη του προπονητή (ο Παρκερ έφυγε από τον Παναθηναϊκό τα Χριστούγεννα και τον Μάιο πήρε Πρωταθλητριών με την Πόρτο!)
Αλλά λίγο πριν έφαγε το προβλεπόμενο κράξιμο του από τις εφημερίδες και κατόπιν εορτής την δικαίωση του από αυτές!
Κάπως έτσι είναι τα πράγματα με τους επαγγελματίες που ζουν από αυτήν την δουλειά και θέλουν να έχουν τις καβάτζες τους για πάν ενδεχόμενο (φυσικά και δεν μιλώ για το σύνολο αυτών, υπάρχουν και οι καλοί εκτός από τους κακούς και τους άσχημους)
Κάπου εδώ τώρα έρχονται οι απλοί και ταπεινοί αναγνώστες
αυτοί που ζουν κάνοντας κάποια άλλη δουλειά (δικηγόροι, γιατροί, νταβάδες με αθλητική άποψη)
και τα λένε όπως είναι χωρίς φόβο και πάθος το μόνο πάθος που έχουν είναι για τα σπορ που γουστάρουν
και όχι για να τα έχουν καλά με ομάδες και συμφέροντα.
Ένα μεγάλο μπράβο στον Χρήστο Δανέζη
Και ελπίζω να μείνει πιστός στις αρχές του
Σαν ένας ανατρεπτικός αναγνώστης-δημοσιογράφος που δεν μασάει από συμφέροντα, ομάδες, προέδρους.
11 Δεκεμβρίου 2007 στις 5:35 pm
Αρκετά ενδιαφέρον το σχόλιο του CHRIS ALLORAS και ελπίζω κάποιοι εκδότες να καταλάβουν κάποια στιγμή, και μακάτι αυτή να είναι όσο το δυνατόν πιο σύντομα γίνεται ότι:
1. Δημοσιογράφος δεν είναι αυτός που απλά γράφει…
2. Γέμισε το επάγγελμα από άτομα που δεν ξέρουν τι να κάνουν στη ζωή τους και νομίζουν ότι βρήκαν την εύκολη λύση παίζοντας τον ρόλο του δημοσιογράφου.
3. Ο Αναγνώστης δεν μπορεί όμως να αντικαταστήσει τον επιστήμονα-Δημοσιογράφο. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Συμπληρωματικά το έν απροσ το άλλο αλλά είναι σα να μιλάμε για τους δύο πόλλους ενός μαγνήτη
4. Ο σωστός δημοσιογράφος δεν νοιάζεται για το τι άποψη θα εκφέρει το κοινό που τον παρακολουθεί. Τάδε έφη ο Λάρι Κινγκ…