ΧΑΛΑΡΑΑΑΑΑΑ: “Τα πνευματα των Χριστουγέννων” ...

Καταπληκτική, για ακόμα μια φορά, ιστορία απ τον Vorio Anemo:

Παραμονὴ Χριστουγέννων. Σκυμμένος πάνω από τα γραφείο του ο ΛΑΜΠΡΟΥΚΟΣ ΣΚΟΡΔΟΣΚΡΟΥΤΖ δούλευε ασταμάτητα εκεί στην ΠΑΕ. Το γραφείο του ήταν κρύο γιατί το πετρέλαιο είχε τελειώσει και ο Λαμπρούκος αρνιόταν πεισματικά να αγοράσει άλλο. Οχι γιατι δεν είχαν χρήματα στην ΠΑΕ αλλά γιατί περίμενε το επίδομα θέρμανσης από τον υπουργο αθλητισμού.
Στο διπλανό δωμάτιο εργαζόταν τρέμοντας από το κρύο και αγκαλιασμένος με μια θερμάστρα ο συνέταιρος του ο ΤΖΟΝΥ Ντε ΚΟΝΤΕ , ελληνοπαναθηναικος μάνατζερ που έπαιζε ατελείωτες ώρες Football Manager κάνοντας scouting στα πανερια της Λατ.Αμερικής για παίκτες.

Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και ένας χαμογελαστός κύριος μπήκε στο γραφείο

"Πρόεδρε, Καλά Χριστούγεννα!"

"Κακά , ψυχρά και ανάποδα..πάλι από κάτω από τον ΠΑΟΚ είμαστε" γκρινιαξε ο Λαμπρούκος.

"Πρόεδρε , μην μου κατσουφιάζεις..Ηρθα να σε καλέσω για φαί το μεσημέρι. Θα είναι και παίκτες της ομάδος εκεί." είπε ο ΚΙΚΙΘ , προπονητής της ομάδος.

Ο Λαμπρούκος αρνήθηκε εκνευρισμένα.Ποτέ δεν γιόρταζε τα Χριστούγεννα. Μια ζωή ήταν κάτω από τον ΠΑΟΚ τέτοιες μέρες και αυτό του χαλούσε το κέφι. Ο Κίκιθ όμως δεν το έβαλε κάτω. Εχοντας πιει και 2,3 ποτηρακια παραπάνω ισπανικό κρασί, εφυγε τρικλίζοντας αλλά ευδιάθετος. " η πρόσκληση πρόεδρε, ισχύει..." φώναξε κλείνοντας την πόρτα...

Λιγα λεπτά αργότερα χτύπησε ξανά η πόρτα. Ο σουπεράς υπάλληλος έτρεξε να ανοίξει. Παρουσιάστηκαν 12 κύριοι.

"Εδώ είναι η ΠΑΕ Αρης?" ρώτησε ο πρώτος.

"Εξαρταται ποιος ρωταει"..απάντησε ο Λαμπρούκος."

"Ειμαστε πρώην παίκτες της ομάδος που τους φάγατε τα λεφτά με το άρθρο 44 και επειδή αύριο ξημερωνει ημέρα χαράς, κάνουμε ερανο για τις οικογενειες μας που υποφερουν απο το κρύο και την πεινα. Μπορουμε να εχουμε κάτι λίγα από τα δεδουλευμένα μας?" ρωτησε καποιος άλλος.

"Τι??? Και που να τα βρω εγω τα λεφτά? Χρωστάμε σε πρίγκηπα, σε Αμορόζο ακόμα και στον Γουίλτζερ....350 διαρκείας πουλήσαμε φέτος και από αυτά τα μισά ήταν προσφορά της Vodafone. Εισητηρια δεν κόβουμε, ο Κοκε ζηταει λεφτά για πλαστική, έχετε δει τα μουτρα του? μια περιουσία θα στοιχίσει....., αν θέλετε να πιείτε με έκπτωση μια μπύρα στην Λέσχη, τότε πηγαίνετε , αλλιώς τον μπούλο!! " φώναξε αγριεμένος ο Λαμπρούκος και έκλεισε την πόρτα στα μούτρα τους.

Εκείνοι έφυγαν απογοητευμένοι καταριώντας την ημέρα που υπέγραψαν στον Αρη.

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ του '70

Νύχτωσε. Ο Λαμπρούκος φόρεσε το κίτρινο αδιάβροχο , κλείδωσε το γραφείο και ξεκίνησε για το σπίτι του. Στον δρόμο εκατοντάδες παιδάκια παίζανε τραγουδώντας το "οέο, οέο, οέο ΠΑΟΚ για σένα μόνο ζώ και αναπνέω" και αυτο εκανε τον Λαμπρούκο να τσατίζεται.
Λίγο παρακάτω κόμπιασε , σταμάτησε...Μια χορωδία παιδιων από την Θυρα 4 έψαλλε τα κάλαντα...

"Αγιος Βασίλλλης έρχεται, απο την Τούμπα έρχεται,
με τοοοοο, με τό μακρύ π@π@ρι, για τον που...ρα, για τον που..ρα τον Αρη"

Ο Σκορδοσκρούτζ γούρλωσε τα μάτια του και επιτάχυνε με την σκέψη ότι μπορεί να τον πετύχει ο Αη Βασίλης στον δρόμο. Εφτασε στο σπίτι λαχανιασμένος. Μπήκε μέσα και κλειδαμπάρωσε την πόρτα

Στην συνέχεια, εβγαλε το αδιάβροχο, φόρεσε τις κιτρινες παντόφλες μα το γουνινο σκυλάκι "τρόμος" επάνω , έβαλε ένα ποτήρι ουίσκυ και έκατσε μπροστά στο αναμένο τζάκι.
Ξαφνικά από το μέρος της αποθήκης που φυλλούσαν το κύπελλο του '70 εμφανιστηκε μια αιωρούμενη φιγούρα , μίζερη και αυτή και χλεμπνιάρα.

"Ποιός είσαι?" ..ψυθίρισε

"Ποιός ήμουν, θέλεις να πείς"...."Ειμαι ο τίτλος του Αρη το 1970 , και ήρθα να σε προειδοποιήσω κακομοίρη. Εχεις ακόμα μια ευκαιρία να γλυτωσεις από την δική μου μοίρα της μοναξιάς και τις φαπας από τον ΠΑΟΚ και να ζήσεις μια ήρεμη ζωή παρέα με τις κουφάλες και τα σφραγγισματα σου...." ..είπε η φιγούρα

"Ασε με ρα σαψαλο που θα μας πείς οτι θέλεις να μας γλυτωσεις. Εγω θα πάρω πρωταθλήματα, κύπελλα, τσαμπιονς λίγκς, θα παιξω σε τελικους διηπειρωτικούς με την Μποκα Τζούνιορς, θα πάρω 50 τίτλους συνεχόμενους...." φωναξε εκστασιασμένος ο πρόεδρας και ήπιε ακόμα μια γουλιά από το ουίσκι του.

"Τα τρία μου “κύπελλα” που σερνω θα πάρεις ονειροπαρμένε χάμπτυ-ντάμπτυ!!" ...Φώναξε εκνευρισμένη η φιγούρα... “Ηρθα να σε προειδοποιησω. Θα έρθουν 3 πνεύματα. Το 1ο θα σε επισκεφτεί απόψε σε λίγο, το δευτερο λίγο αργότερα , και το τρίτο μόλις το ρολόι χτυπήσει 12. Αυτή είναι η τελευταία σου ελπίδα"..είπε και έφυγε σαν σκόνη να περιπλανηθεί στις ομίχλες της αιωνιότητας, μαζί με τους άλλους τίτλους του Αρη...

Εξαντλημένος ο Λαμπρούκος σκέφτηκε ότι παραήπιε απόψε και έπεσε να κοιμηθεί με τις παντόφλες στα πόδια ακόμα. Σκεπάστηκε με την κουβέρτα-μπουλντογκ σουπερ3 και αποκοιμήθηκε.

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ (Θεος Αρης)

Ηταν ακόμα σούρουπο όταν έπεσε να κοιμηθεί ο Λαμπρούκος. Κοιταξε το ρολόι και νόμιζε ότι είχε σταματήσει..Το ρόλοι τότε σήμανε 10 ακριβώς.

Αμέσως μια λάμψη δυνατή πλυμμήρισε την κρεβατοκάμαρα. Ο Λάμπρος ανασηκώθηκε και είδε μπροστά του μια περίεργη οπτασία. Ειχε το ανάστημα ενός άντρα γυμνασμένου με γραμμωτους κοιλιακούς, το πρόσωπο ενός gay εφήβου και τα μαλλιά πιασμένα πίσω κότσο, κάτω από μια περικεφαλαία. Από τον ώμο του κρεμόταν ένα λευκό χιτώνιο και μια πόρπα, σύμβολο θεικότητας.

"Καλέ μην φοβάσαι χαζούλη" είπε η οπτασία με φωνή σχεδιαστή μόδας..."είμαι ο Θεός Αρης και με έστειλαν να κάνω το πνέυμα το Παρελθόντος για να σε βοηθήσω. Ελα πιάσε μου το χέρι, το δόρυ, ή οτι άλλο θέλεις, (γελάκια χιχιχχι), και πάμε"

ο Λαμπρούκος αποχαυνωμένος, ενστικτωδώς έπιασε το χέρι και πέταξαν από το παράθυρο πάνω από σπίτια και αγρούς πίσω σε μια πόλη φτωχική. Εκεί σε μια αλάνα 11 παίκτες παιζανε μόνοι τους ποδοσφαιρο.

"Αυτή ειναι η θεσσαλονίκη το 1932. Αυτοί που παίζουνε μόνοι τους εκεί κάτω είναι παίκτες του Αρη" είπε ο Λαμπρούκος. "Τοτε πήραμε το πρωτάθλημα"
"αμέσως αναγνώρισες χαζούλη τον Αρη ε??"..είπε τσιριχτογελώντας το φάντασμα του Θεού Αρη.

"όμως, γιατί παίζουνε μόνοι τους?..οι αντίπαλοι που είναι?" ..ρωτησε σκεπτικός ο πρόεδρας.
"μα, καλά τι αφελούλης που είσαι αγάπη μου?" ρώτησε με τα χέρια στην μέση το φάντασμα.. "Δυο ομάδες υπήρχαν τότε όλο κι όλο , αν η μία γριπωνόταν η άλλη έπαιρνε το πρωτάθλημα στα χαρτιά. Πως νομίζεις πήρατε 2 πρωταθλήματα? Θέριζε τους αντιπάλους η χολέρα τότε....Αντε πάμε να δούμε και άλλα περασμένα χριστούγεννα"

Και πέταξαν ξανά, μέσα στην ομίχλη , ώσπου βρέθηκαν σε έναν μπαρουτοκαπνισμένο ουρανό, με θόρυβο από όπλα να σκίζει την ησυχία της αυγής.

Πλεον οι εικόνες του ήταν πιο γνώριμες. Την φορά αυτή αναγνώρισε πιο εύκολα την περιοχή και τον χρόνο. Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, Χαριλάου τροχιοδρομικά. Από κάτω ένα πρόχειρο φτιαγμένο γήπεδο, λίγο έξω από τα τελευταία χαρακώματα ππου έδιναν μάχες σώμα με σώμα , κατάκοποι έλληνες στρατιώτες. Και στο γήπεδο μια παρέα με κιτρινόμαυρες στολές έπαιζε μπάλα με τους γερμανούς κατακτητές.

"Μααα, και εδώ ειναι ο Αρης !! Παιζουμε μπάλα για το πρωτάθλημα του 1939" είπε ο πρόεδρος συγκινημένος. "Ξέρω και τους παίκτες!!". Είπε και φωναξε μερικά ονόματα "Χανς, Ραις, Γιάν, Αλμπερτ...", μα κανείς δεν απάντησε...

"Ναι, τότε είναι...αμέσως αναγνώρισες και αυτόν τον Αρη ε, πονηρούλη?" είπε και του έκλεισε το μάτι το φάντασμα του Θεού Αρη..και αμέσως συνουφρώθηκε και συνέχισε "δεν σε πειράζει όμως που το πρωτάθλημα το πήρατε παίζοντας μπάλα με τους γερμανους την ιδια ωρα που οι υπόλοιποι έλληνες πολεμούσαν παραδίπλα?"

"Καθόλου!!"..απάντησε κατηγορηματικά ο Λαμπρούκος.."εμείς τους καλέσαμε να παιξουνε και εκείνοι προτίμησαν να πάνε να πολεμήσουν στα σύνορα. Να ερχόντουσαν, Τι φταίμε εμείς? Ειμαστε περήφανη ομάδα, δεν θα τους παρακαλούσαμε κιόλας!!' είπε και χαμογέλασε ειρωνικά

Και έξαφνα τα πάντα χάθηκαν. Βρεθήκανε να πετάνε πάλι, το σκηνικό άλλαξε και από κάτω εμφανιστηκε ενα γήπεδο και μια παρέα χαρωπών κιτρινιαρηδων να σηκώνουν ενα κύπελο"

"Οοοοο"...φωναξε ενθουσιασμένος ο Λαμπρούκος. "Ειναι ο τελικος κυπέλλου του 1970!!..Τι μεγάλη χαρά. Και εγω κάπου εκεί είμαι πιτσιρικάς τότε, κολλουσα αυτοκόλλητα σουπερ3 στους πάγκους των ομάδων. χαχαα, ωραίες στιγμές. Με έκανες και συγκινήθηκα μπαγασάκο Θεέ Αρη"

"Ατιμούλικο, και αυτό αμέσως το θυμήθηκες ε?..Αν θυμάμαι καλά με κάλπικο πέναλντι είχατε κερδίσει ε?"..

"Λεπτομέρειες. Ειμαστε περήφανη ομάδα και δεν θα μπορουσαμε να ξεμπροστιάσουμε τον διαιτητη λέγοντας ότι σφύριξε λάθος. Δεν θα το κάναμε ποτέ!!!"..είπε ο πρόεδρος και σταυρωσε τα χέρια πεισματικά..."Σε ευχαριστω πάντως που μου θύμισες τόσες ωραιες στιγμές, ψέλλισε..."

"Περίμενε, μην βιάζεσαι..Τρεις χρονιές σου έδειξα όλες κι όλες.." Και πριν προλάβει να τελειώσει την φράση του, ξαναβρεθήκαν στον αέρα, και απο κάτω πέρασαν όλα τα υπόλοιπα χρόνια του Αρη, μιζέρια, κατάντια, ήττες, σφαλιάρες, δύο υποβιβασμοί, αεροπλανάκια με αεροπανό αποχαιρετισμού, οδηγοί λεοφωρείων με δελτια στα χέρια, ο Γ.Χ να σκοραρει και μια πόλη να παιρνει φωτια, τελικοί χαμένοι, πανηγυρια στον Λ.Πυργο για ενα κύπελλο που ποτέ δεν είδαν...

"Σε παρακαλώ..μην με πληγώνεις άλλο. Παρε με απο εδώ, δεν αντέχω να βλέπω το παρελθον.." είπε γυριζοντας απελπισμένος στο πνεύμα που μέσα στην ολοφώτεινη ανταύγεια στου σούρουπου έμοιαζε να φορά κασκόλ του ΠΑΟΚ και να ειρωνεύεται την απελπισία του. Εφτασαν στο δωμάτιο. Η οπτασία του πνεύματος αφησε το χερι του και αρχισε να χάνετα στο σκοτάδι ψελλίζοντας "αυτη ειναι η ιστορία σας γέρο"...

Τα μάτια του Λαμπρούκου βάρυναν. Ξαναγυρισε στο κρεββάτι του και επεσε σε βαθύ ύπνο κουρασμένος.

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ (ο κολτσιδας)

Το ρολόι σήμανε 11 και ο ΣκορδοΣκρουτζ πεταχτηκε απο το κρεββατι του ιδρωμένος. Μια λάμψη ερχόταν από το σαλόνι. Σηκώθηκε, φόρεσε την κιτρινόμαυρη ρόμπα του και πήγε να δει. Στον καναπέ καθόταν λουσμένος από κιτρινο φως μια φιγούρα, ντυμένη με στολή του Αρη και φορωντας Τ-Shirt που γραμμένο είχε πάνω του "όνειρο είδα, όνειρο είδα, το κύπελλο στα χερια του γιώργου του Κολτσίδα'..".
Αμέσως αναγνώρισε την φιγούρα. Λαμπερή μεν , άσχημη δε ...ήταν ο ..ΚΟΛΤΣΙΔΑΣ!!

"τι κάνεις εδώ τέτοια ώρα ρε όργιο Κολτσιδα?" ..φωναξε αγριεμένος ο πρόεδρος.."για αυτο σε πληρωνω? για να μου κανεις κόρτε βραδυάτικα?"

"Δεν είμαι ο Κολτσιδας , Σκορδοσκρουτζ", απάντησε ήρεμο το πνέυμα..."είμαι το πνεύμα των Χριστουγέννων του παρόντος και πήρα μια μορφή από το παρόν πιο γνωριμη σε σενα. Ηρθα να σε κάνω μια βόλτα"

"Πάμε όπου θέλεις. Ηδη πήρα μερικά μαθήματα από τον προγούμενο συνάδελφο σου. Το παρελθόν ήταν δύσκολο, αλλά στο παρόν τα κόζια έχουν αλλάξει. Ειμαστε οι καλύτεροι πλέον"..είπε και άπλωσε το χέρι ο Λαμπρουκος

" Τότε πιάσου από το σορτσάκι μου και πάμε" είπε το ασχημοφάντασμα. Τα πάντα γύρω του χάθηκαν και βρέθηκαν στο σαλόνι του Χαλκιά...Στο γιορτινό τραπέζι καθισμένοι όλοι , η οικογένεια, οι φίλοι και ο Βλανταν Ιβιτς. Η γαλοπούλα μοσχομύριζε φρεσκοψημμένη και η γυναίκα του Χαλκιά έτοιμη να την κόψει.

Ο παικτης του ΠΑΟΚ την σταμάτησε πιάνοντας της το χέρι. "Μια στιγμή να κάνουμε προσευχή πρωτα της είπε"...και σηκώθηκε ορθιος.

"Θεέ μου σε ευχαριστούμε που τα χριστούγεννα αυτά μας αξιώσες να παίζουμε σε μια μεγάλη ομάδα, με κόσμο στις κερκίδες, που την ξέρουν όλοι και που είναι στην κορυφή της βαθμολογίας, και όχι στον συρφετό του Αρη!...Σε ευχαριστούμε"..

"Αμην!' Ακουστηκε από ολους και στο βαθος ο Βλανταν Ιβιτς σήκωσε το ποτήσρι του να κάνει μια πρόποση.."Στον ΠΑΟΚ. Να μας έχει ο θεός όλους καλά"
"και δεν θα ευχηθείς κάτι για τον πρώην σου πρόεδρο?".. ρωτησε ενας φίλος.
"Να πάει να μ@μ@θεί " απάντησε γελώντας ο Βλάνταν...και μαζί του όλη η γιορτινή παρέα

ο Λαμπρούκος σκύλιασε, αρχισε να βρίζει, αλλα ξέχασε ότι ήταν σκιές και δεν τον άκουγαν.
"ενταξει πνέυμα Κολτσίδα..και τι έγινε?..πρωην παικτες έιναι και λογικό να μην θέλουν τον Αρη. Οι σημερινοί με αγαπάνε όλοι όμως!"..είπε πιο ήρεμος τωρα.

"Νομιζεις..." απάντησε το Κολτσιδοπνέυμα και άξαφνα μεταφερθήκανε στο σπίτι του προπονητή Κίκιθ του Λεβαντεθ που ήταν μαζεμένοι όλοι για τα χριστούγεννα.

Εκεί, μαζεμένοι όλοι μιλουσαν και χασκογελούσαν στα ισπανικά. Η γυναίκα του Κικιθ μαγείρευε, ο Χαβίτο προσπαθούσε να φιλήσει την γυναίκα του κάτω από το γκύ, αλλά εκείνη ήθελε να φορέσει κουκούλα στο κεφάλι πρώτα, παραδίπλα ο Κοκε έπαιζε , με τα παιδάκια των ποδοσφαιριστων τρομάζοντας τα μετην φατσα του, και η γυναίκα του Γκαρσία έψαχνε τον αντρα της..."Νατσοοοο, που είσαι?..έλα να φάμε"..φώναζε

Ο Βιτόλο, εκνευρισμένος απάντησε. "Στο τηλέφωνο είναι και μιλαει με εφημερίδες της χώρας του για το πόσο πολύ θέλει να φύγει. Τον μαλακα. Εδω και 3 ωρες μιλαει, και δεν ξεκολλάει να κάνουμε κανιά δήλωση φυγής και εμείς στις χωρες μας." Η γιορτινή παρέα πάγωσε ξαφνικά. Ολοι τους θέλανε να φύγουν από τον Αρη , αλλα ο πρόεδρος τους ήθελε δυστυχισμένους.

"Την κατάρα μας να έχει " φώναξε μπουχτισμένη η γυναικα του Νεμπεγλέρα και οι άλλοι κουνησαν αμίλητα αλλά καταφατικά το κεφάλι.

."Μας έχει κλεισμένους με συμβόλαιο στον Αρη και ζούμε ένα μαρτύριο" είπε ο Ρεγκέιρο.

"Εντάξει, παιδιά είμασταν, κάναμε το λάθος και υπογράψαμε στον Αρη, τι θα γίνει τωρα, θα ταλαιπωρούμαστε σε όλη την υπόλοιπη ζωη μας?"..ψέλλισε ο Αουρέλιο

Ο Λαμπρουκος έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Δεν το περίμενε. Κατα καιρούς ακουγε οτι οι παικτες του δήλωναν οτι θέλουν να φυγουν όπου βρουν , σε όποια εφημερίδα ή περιοδικό και αν τους ρωτούσε. Ακόμα και το Κοσμοπόλιταν και στο περιοδικο ραπτικής "Bourda".

"Κολτσιδοπνέυμα, πάρε με απο εδώ. Αχάριστοι είναι όλοι τους, Πάμε στους φίλους μου τους σουπεράδες. Αυτοί είναι γνησιοι σουπεράδεςς και σιγουρα δεν θα παρατησουν ποτέ τον Αρη , και με αγαπάνε όλοι και θα είναι και χαρούμενοι"..είπε αμήχανα ο Λαμπρούκος

"Νομίζεις.." ξαναπάντησε το χριστουγεννιάτικο πνέυμα του Κολτσίδα, αλλά του έκανε την χαρη και μετφέρθηκαν εν ριπή οφθαλμου στην ταβέρνα-σύνδεσμο.

Μια παρέα 100 ατόμων μπεκρόπινε. Μέσα στην κουζίνα ο συνδεσμοπρόεδρος τα έβαζε με τον λογιστη γιατι ξέχασε να στείλει το μαιλ με τον ισολογισμο του ΠΑΟΚ σε καναδυό ιδρύματα, ενώ από έξω τα μπουκάλια ρετσίνας είχαν κάνει στοίβες και οι πιο πολλοί πελάτες-οπαδοί έπιαναν το κεφάλι τους με τα δυο τους χέρια.

"Γαμωτο..πάλι κάτω από τον ΠΑΟΚ είμαστε"..ψέλλισε ο ένας
"Το μάθατε ?" είπε κάποιος άλλος.."και ο Παπάζογλου στον ΠΑΟΚ"
"Ολους θα μας τους πάρει"
"πάλι στην σφαλιάρα μας έχουν και φέτος. Τσάμπα τους τόννους αυτοκόλλητα που κολήσαμε την χρονιά αυτή, Τποτα δεν κάναμε."
"βαρέθηκα να είμαι μονος μου σστο γήπεδο και να μην έχω αλλους δίπλα μου να μιλάω. Εγώ πότε θα κάνω sold-out" ακουστηκε μια κλαψιάρικη φωνή παραπέρα

"Ψέμματα μας είπε ο προεδρος . Πάλι δεν θα πάρουμε τίτλο. Μας κορόιδεψε!!!.Μεγάλη κουφάλα ήταν τελικά..." φώναξε χτυπώντας το τραπέζι ένας τρίτος και μαζί του συμφώνησαν και οι υπόλοιποι.

Στο βαθος της ταβέρνας , ένας πιο ψύχραιμος πέταξε τότε την ιδέα...
"αφού πάνε όλοι στον ΠΑΟΚ και αφού , αυτοι κυριαρχουν στην πόλη, γιατί να μην πάμε και εμείς μαζί τους, να φυγουμε από την μιζέρια του Αρη?"

Τα πρόσωπα όλων βουβάθηκαν. Ηρεμία στην αίθουσα. Σκεπτικισμός.
"Να πω την αλήθεια εμένα που πάνε οι ασπρόμαυρες μπλουζες" σιγοψυθίρισε ο ένας
"Και εγω μένω Τουμπα". Πιο κοντά είναι οι αλλοι..Που να αλλάζω 2 λεωφορεία να πηγαινω χαριλάου"..είπε ενας δεύτερος
"Καλή ιδεα" ειπε και ο τρίτος. "Θα φέρω και τα φιλαράκια μου απο την Νεάπολη να μας μάθουν τα συνθήματα..." είπε ενας τρίτος και όλοι μαζί καταπιάστηκαν να θυμηθούν πως πάει η μελωδία από το "θα αφησω την ζωή μου σε ένα πέταλο"...

Ο Σκρουτζ έβγαλε τα γυαλιά του και τα σκούπισε με την νυχτικιά που ακομα φορουσε. Με κατεβασμένο το κεφάλι, ψυθίρισε ..
"ώστε έτσι είναι το παρόν. Δεν με νοιάζει.. το μέλλον θα ειναι πολύ καλύτερο. Ας φύγουν όλοι. Μετά θα παρακαλάνε να γυρισουν να παιξουν στον πολλάκις νταμπλουχο Αρη" ειπε και γυρισε προς το μέρος του κολτσιδοπνέυματος αλλά πουθενά αυτό....Στην θέση του ήταν μια κιτρινη φωκια που τον κοιτουσε με γουρλωμένα μάτια...η ώρα κόντευε δώδεκα

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ (η κιτρινη φωκια της διαφημισης)

"Τι είσαι εσύ?" ρωτησε απορρημενος ο Λαμπρουκος Σκορδοσκρουτζ

"Εμαι το πνεύμα των μελλοντικών Χριστουγέννων, είμαι η νεα μασκώτ του Αρη"..είπε και χτύπησε παλαμάκια με τα χέρια της

"Εσυ μασκώτ?? Και που είναι ο "τρόμος"?"..ρώτησε ξανά.

"Αφού εφυγαν όλοι στον ΠΑΟΚ, δεν έμεινε κανεις να το ταιζει, και ψόφησε το κοπρόσκυλο"..απάντησε ξανα η κιτρινη φωκια.

"Εφυγαν όλοι? Τι εννοεις? Δεν σε πιστευω...Ειμαι σιγουρος οτι είμαστε πιο πολλοι από ποτε"..φωναξε εκνευρισμένος ο Λαμπρούκος.

"Ελα να σου δείξω" , είπε η Φωκια και γυρω τους το σκηνικό άλλαξε...Ο χωρος φάνηκε γνωστο στον Λαμπρούκο. Ω, ναι..ηταν τα γραφεια της ΠΑΕ Αρης. Στην καρέκλα του προέδρου, δεν καθόταν αυτός όμως, Καθόταν μια φιγουρα ηλικιωμένη αλλά εξίσου γνώριμη. Ναι , την κατάλαβε..., ήταν ο Χρυσανθος!!!! Πρωην προπαγανδιστης των αρειανων ΜΜΕ

"γαμω το ..πάλι δεν ξεπεράσαμε τα 23 εισητηρια. Και ήταν και ντέρμπι αυτό με τον Αιολο Κολχικού..δηλαδή στα άλλα ματς με τον Αστερα Μενεμένης και Φωστηρα Σταυρουπόλεως τι θα κάνουμε?"..σιγομουρμουριζε με τα χέρια στο κεφάλι ο γερο-Χρυσανθος....."Θα πάρω τηλέφωνο τώρα τα "Νεα της αλάνας" να γραψουν στο ρεπορταζ του Αγωνα ότι ήταν 123"..σιγομουρμουρισε πάλι.

"Πάλι δεν θα καταφερουμε να ανεβουμε και φέτος στην Β' Κατηγορία της ΕΠΣΜ.."..ψέλισσε απελπισμένος ένας άλλος ηλικιωμένος στο απέναντι γραφείο...και ξαναγυρισε στην μουρμουρα του 'που'ναι, οι μετοχες, που'να οι μετοχες..?"
ήταν ο τρελο-Νικόλας!!!!!!

"Αυτούς τους δύο δεν τους ήθελε κανεις όταν έγινε το μεγάλο ξεσκαρτάρισμα στις ομάδες της πόλης" είπε η Φωκια και ξαναχτύπησε παλαμάκια με τα χερια-πτερυγια.

"Καλά και είναι αντι-πρόεδρος στον Αρη ο Τρελο-Νικόλας?????" ρωτησε απελπισμένος ο Λαμπρούκος.

"Γιατί εσύ που ήσουν πρόεδρος , καλύτερος ήσουν?", είπε και χτύπησε φιλικά στο σβέρκο τον λαμπρούκο.

"Αστερας Μενεμενης, Φωστηρας Σταυρουπόλεως, ΕΠΣΜ, Τρελονικόλας, ...Τι είναι αυτά? Αυτό ειναι το μέλλον του Αρη της καρδιας μας?...πάρε με από εδώ φαντασμα της φωκιας..πάνε με οπου αλλου θέλεις, όχι εδω..σπαράζει η ψυχή μου. Πάνε με να δω το δικο μου μέλλον"..ειπε εκλιπαρωντας και αγκαλιάζοντας την ουρα της φωκιας πεσμένος στα γόνατα ο Λαμπρούκος...

"Οπως θέλεις" απάντησε καταφατικά η φωκια και ξαφνικά βρεθήκανε στο σαλόνι ενός αλλου σπιτιού..

Στον καναπέ ήταν καθισμένος ένας μεσήλικας άντρας με το παιδάκι του στα γόνατα και έβλεπαν αγώνα στην τηλεόραση δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ο Λαμπρούκος αμέσως κατάλαβε πιοι ήταν και βούρκωσε. Ο γιός του και ο εγγονός του, πιο μεγάλοι πιά αλλα με τα χαρακτηριστικά που αμέσως θα αναγνώριζε....

Πλησίασε στον καναπέ να ακουσει πιο καλά τι λένε..

"μπαμπάαα, πόσο κερδιζουμε τον ολυμπιακο??"
"4-0 παιδί μου .Χαλαρα το έχουμε το πρωταθλημα και φέτος" ειπε ο μεσήλικας γιος του.

Ο Λαμπρουκος αναθάρρησε. Ενα χαμόγελο ζωγραφιστηκε στα χείλη του.
"Καλα, αφού κερδιζουμε 4-0 απ'το ημίχρονο , γιατι μου λές οτι ο Αρης παιζει ΕΠΣΜ, ε, τρελοφώκια?" ρωτησε γυρίζοντας εκνευρισμένος στο πνευμα της φωκιας..

"και ποιος σου ειπε οτι ο γιος και ο εγγονος σου ειναι Αρης και βλέπουν Αρη στην τηλεοραση?" είπε κλεινοντας του το ματι και χασκογελώντας σαν φωκια, η φωκια..

κρύος ιδρωτας έλουσε τον Λαμπρούκο. Με δισταγμό γύρισε το βλέμμα του στον αγωνα που είχε η τηλεόραση...Εκεινη την ωρα ο ΠΑΟΚ πετυχαινε και 5ο γκολ και το παιχνιδι τελείωνε..

"Αααααααααααααααααααααααααα...αααααααααααα" μια σπαρακτική κραυγή εφυγε απο τα εσωψυχα του Λαμπρουκου..Η καρδια του ξεριζώθηκε και πήρε φωτιά. Ανηκουστο, αδιανόητο...η γενιά του ειναι οπαδοί του ΠΑΟΚ..Δεν άντεχε, σπάραζε μονο που το σκεφτόταν..

και τοτε ακουσε τον εγγονο του να ρωταει τον πατερα του."μπαμπά θα μου πεις ενα παραμυθι με τον Αρη?"

ο Λαμπρουκος μυδιασε. "ευτυχως κάτι έμεινε στον εγγονο μου απο το μεγαλείο του Αρη" σκέφτηκε έως ότου ακουσε την απαντηση του γιού του

"Να σου πω εκεινο με το κερδισμενο κύπελλο του Αρη το 2008"?.."προτιμάς μηπως εκείνο με το σολντ-αουτ στο Χαριλαου?" .."ή μηπως το άλλο με την ευρωπαικη πορεια του Αρη?"

"ΟΧΙ μπαμπα!!, αυτά δεν τα πιστευουν ουτε στον βρεφονηπιακό. Πες μου ένα άλλο πιο πιστευτο. Οπως το "ο Αρης στα αλωνια της Β'"..

Ο Λαμπρουκος κατερρευσε, Το πληγμα ηταν αβασταχτο, Επιασε σφιχτα το χερι πτερυγιο της φωκιας και ικετευοντας ζήτησε να τον πάρει απο εκει.."πες μου , που ειμαι εγώ, δείξε μου εμένα να πάρω τα πάνω μου τουλάχιστον"

"Εισαι σιγουρος?" ρώτησε η φώκια.."ναι" απαντησε ο πρόεδρος και τοτε το σκηνικο γυρω τους αλλαξε σε άνα ασπρο δωματιο με μαλακους τοιχους.

"Τι είναι εδω?...τι σχεση εχει με μενα?" απορρησε ο Σκορδοσκρουτζ

Και τοτε το βλέμμα του έπεσε σε ενα ηλικιωμένο στην γωνια, ντυμενο με ζουρλομανδύα και δεμένο πισθαγκωνα..Πηρε τον θαρρος και τον πλησίασε. Ο γερος ουτε αναθαρρησε καθόλου. Σκυμμένο κεφάλι, με τα γένια να ακουμπουν το πάτωμα, κατακκοκινα μάτια και μια φωνη ξεψυχησμενη να παραμιλάει πιο σιγα και απο πουπουλο στον αερα "ο ΠΑΟΚ φταίει για όλα, ο ΠΑΟΚ φταίει για ολα, ...ο ΠΑΟΚ..ο ΠΑΟΚ φταιει.."

Ο Λαμπρουκος λιποθύμησε μπροστα στη θέα του εαυτού του στο μέλλον. Η γη χάθηκε κατω από τα πόδια του και ενοιωσε να βυθιζεται στο κενο.

Τα μάτια του ανοιξαν λιγο αργοτερα. Κοιταξε γυρω του. Βρισκοταν στο σπίτι του , στο κρεββάτι του!! Αρχισε να χοροπηδαει πανω στο στρωμα του σαν μαθητουσι του δημοτικου.."γιουπι!!!! όλα ηταν ψέμα, όλα ηταν εφιάλτης...ποιος ξέρει πόσο είχα πιει χθές για να βλέπω ονειρα με τετοιες μαλακιες. Ολα ψευτικα ήταν. χαχαχα"

"Νομιζεις.." ακουστηκε πάλι μια γνωριμη φωνη και του πάγωσε το αίμα."το πνέυμα του κολτσίδα!,,δεν μπορεί" σκέφτηκε και γυρισε έντρομος πισω του . Εκει καθισμένα στους καναπέδες τα 3 πνεύματα του θεού Αρη, του κολτσιδα και της κιτρινης φωκιας καθόντουσαν πίνοντας με την σειρά τους ενα ποτηρι ουισκάκι και αυτα.

"ωστε δεν ήταν ψέμμα λοιπον?..ολα ηταν αλήθεια...Ετσι ήταν ο Αρης, έτσι είναι τωρα και ετσι οπως μου δείξατε θα καταντησει?" αναρρωτηθηκε κοιτωντας τους κουρασμενος ο λαμπρουκος.

"ετσι!" απάντησαν και τα τρια με μια φωνη.

"μα στο παραμυθι με τον Εμπενιζερ Σκρουτζ, τα πνέυματα λένε στον Σκρουτζ ότι αν αλλαξει μπορεί να αλλάξει και η ιστορία."..τρεμοπαίζοντας την φωνή του απευθύνθηκε στα πνευματα ο Σκορδοσκρουτζ. "Δεν μπορω και εγω να έχω μια δευτερη ευκαιρια να αλλαξω τα γεγονότα? Να γινει ο Αρης με τιτλους μεγαλος?, τα παιδια και τα εγγονια μου Αρειανοι και εγω πρόεδρος της UEFA?"

Τον λόγο πήρε τότε, σοβαρό πιο απο ποτέ,το Κολτσιδοπνεύμα
"κοιτα να δεις Λαμπρουκο...Τα πράγματα στην περίπτωση σου και της ομαδος σου δεν ειναι καλά. Η ιστορία δεν μας αφήνει περιθώρια βελτίωσης και θαυμάτων"

για να συνεχίσει το gay πνεύμα του θεού Αρη.."καλά βρε χαζούλικο. Πιστεψες αγαπούλα μου οτι μπορεί να αλλάξει κάτι στην ιστορία σας? Αυτά δεν γινονται ουτε στα παραμύθια. Αυτοί ειναι η μοιρα σας. Θαυματα δεν κάνουμε"

Ο Λαμπρουκος εμεινε αποσβολωμένος. Με φωνη τρεμάμενη και παγωμένη ξαναρρωτησε ..
"και τότε γιατι ήρθατε να με επισκεφτείτε?"

"Βαριόμασταν και θέλαμε κάποιον να γελάσουμε μαζί του χρονιάρες μέρες" πετάχτηκε γελώντας η φώκια .."ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΛΑΜΠΡΟΥΚΟ ΣΚΟΡΔΟΣΚΡΟΥΤΖ!!!!!" είπε και χτυπησε για αλλη μια φορα παλαμάκια με τα χερια-πτερυγια...

Charles Anemos
Vorios Dickens