Αφιερωμένο στη μικρή ρουλα....

Print this post

Ρούλα, ήσουν πάντα μόνη στο σχολείο
δεν σ' ηθελε κανείς στο ίδιο θρανίο
κι όταν μου έδινες το βιβλίο
εγραφα μεσα "ΠΑΟΚ σ' αγαπω"



Θα θυμαμαι παντα το πρωτο μου δακρυ
όταν σε πρωτοάγγιξα στης αυλής την ακρη
οταν πηγαιναμε μαζι σχολειο
την πρωτη ωρα παντα καναμε σκασιαρχειο
εσυ βουτες στη βροχη, εγω ντου στο κρυο


Στις γειτονιες, στο κοντινο παρκακι
τις ετρωγες παντα σα μικρο παιδακι
κι οταν στην επεφτα στο παγκακι
μου 'λεγες σ αγαπω



Θυμασαι σου 'χα πει θα σου γραψω μια μερα
ενα τραγουδι να ακουστει στον αερα
εκανες πολλα για μενα και για αυτο
νομιζω, ηρθε η ωρα να σου πω ευχαριστω


Εμαθα καποια μερα στην Α' ηρθες παλι πισω
τα δυο γλυκα σου χειλη να φιλησω
κι οταν, ατιτλη μου, σε ρωτησω
να μου πεις σ αγαπω



Τωρα αγαπη μου περασαν χρονια
δεν εχω παρα μονο μια εικονα
που εχει μεινει μες την καρδια μου
στην κιτρινια να ανακατευονται τα σωθικα μου



Τωρα πια δεν πηγαινουμε μαζι σχολειο
τωρα πια δεν καθομαστε στο ιδιο θρανιο
τωρα πια δε μου δινεις το βιβλιο
ομως και τωρα αν σε δω
θα σου πω το ιδιο μυστικο



Και ο ΠΑΟΚ μας θα ζησει αιωνια
δε θα τον σβησουνε ποτε τα χρονια
κι οταν γερασουμε πια ακομα
θα μας λεει σ αγαπω